Repertuar Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu
SZCZEGÓŁOWY REPERTUAR WRAZ Z OPISAMI SZTUK ZNAJDZIESZ---------->TUTAJ
Paul Pörtner
Szalone nożyczki /Shear madness/
Przekład Elżbieta Woźniak, Reżyseria i opracowanie muzyczne Marcin Sławiński, Scenografia Wojciech Stefaniak
Obsada
Agnieszka Dulęba-Kasza, Agnieszka Dzięcielska, Zbigniew Antoniewicz, Wojciech Masacz, Szymon Mysłakowski, Michał Wierzbicki
Szalone nożyczki to jedna z najpopularniejszych komedii kryminalnych ostatniego dwudziestolecia – w 1997 wpisano ją do światowej księgi rekordów Guinnesa jako najdłużej bez przerwy graną sztukę (niebędącą musicalem) na scenach amerykańskich. Jej atrakcyjność polega na tym, że realizatorzy i wykonawcy zawsze sytuują akcję sztuki „tu" i „teraz", aby widzowie mogli rozpoznawać w przedstawieniu specyfikę swojego miasta, jego instytucje oraz znanych mieszkańców. Czytelność uwarunkowań lokalnych jest ważna dlatego, że publiczność staje się współwykonawcą spektaklu i ma swój udział w rozwiązywaniu kryminalnej zagadki. Ten interaktywny teatr dzięki zaangażowaniu widzów każdego wieczoru ma inny przebieg, dlatego warto obejrzeć Szalone nożyczki kilka razy.
Premiera: styczeń 2009 - 120 min ( przerwa ) - Duża Scena
Ray Cooney
Mayday /Run for Your Wife!/
Przekład Elżbieta Wozniak, Reżyseria Igor Michalski, Scenografia Wojciech Stefaniak
Obsada
Agnieszka Dulęba-Kasza, Kama Kowalewska, Zbigniew Antoniewicz, Michał Grzybowski, Jacek Jackowicz, Remigiusz Jankowski, Szymon Mysłakowski, Marcin Trzęsowski
Zazwyczaj skłonni jesteśmy myśleć, że życie z nami igra, że sprawia nam niespodzianki i stawia w niewygodnych sytuacjach. Ale czy sami nie stwarzamy podstaw dla takich życiowych scenariuszy? Dowodzi tego sztuka angielskiego komediopisarza Raya Cooneya. Precyzyjnie zaplanowanemu życiu jej bohatera, londyńskiego taksówkarza Johna Smitha, grozi kompletna ruina z powodu przypadkowego wydarzenia. Musi on wykazać się dużym sprytem, niezłym refleksem i sporą wyobraźnią, by wybrnąć z pozornie komicznych opresji, w rzeczywistości zapowiadających nieuchronną katastrofę małżeńską, a nawet dwie katastrofy.
Pojawienie się komedii Raya Cooneya na kaliskiej scenie zapowiada, że zostanie tu na dłużej. Od czasu polskiej prapremiery w 1992 roku sztuka ta była w repertuarze ponad dwudziestu polskich teatrów. Na przedstawieniach Mayday wrocławska publiczność wypełnia widownię Teatru Polskiego od osiemnastu lat!
Premiera: kwiecień 2010 - 100 min Duża Scena
Piotruś Pan wg Peter Pan Jamesa Matthew Barriego
w przekładzie M. Słomczyńskiego
Adaptacja tekstu i reżyseria Michał Derlatka, Dramaturgia Jorge Gallardo Altamirano, Scenografia, kostiumy, lalki Michał Dracz, Muzyka KARBIDO (Igor Gawlikowski, Michał Otwinowski), Ruch sceniczny Krzysztof Baliński, Reżyseria światła Alicja Pietrucka
Obsada:
Izabela Beń, Małgorzata Kałędkiewicz, Ewa Kibler, Zbigniew Antoniewicz, Maciej Grzybowski, Michał Grzybowski, Jacek Jackowicz, Wojciech Masacz, Szymon Mysłakowski, Dariusz Sosiński, Marcin Trzęsowski, Michał Wierzbicki, Lech Wierzbowski
oraz
Błażej Bażant, Łukasz Bończyk, Wiktor i Igor Jędrusik, Kacper Goździewicz, Mateusz Grabiński, Kacper Lazarek, Jakub Mróz, Adam Paczkowski, Sebastian Pawlak, Maciek Pietrasik, Jakub Zachara
Scenariusz przedstawienia Piotruś Pan, czyli żegnaj Nibylandio oparty jest na znanej od stu lat książce Jamesa Matthew Barriego w przekładzie Macieja Słomczyńskiego Przygody Piotrusia Pana, której akcja rozgrywa się w krainie dziecięcej szczęśliwości – Nibylandii. Nie obowiązują w niej prawa respektowane przez dorosłych, a jej granice wyznacza jedynie wyobraźnia małych bohaterów. Życie w Nibylandii to ciąg nieustannych przygód i wywołujących dreszcz strachu spotkań z zagrażającymi jej piratami. Tytułowy bohater jest chłopcem, który nigdy nie dorasta i to on wraz z wróżką Dzwoneczkiem jest przewodnikiem po tajemniczej krainie, nauczycielem latania oraz sprawcą niewiarygodnych przygód. Choć wszystkich jego towarzyszy czeka dorosłość i pożegnanie z Nibylandią, opuszczą tę czarowną krainę z doświadczeniami przydatnymi w dorosłym życiu – potrafią docenić przyjaźń, lojalność i bezpieczeństwo rodzinnego domu.
Premiera: październik 2011 Duża Scena
William Shakespeare
Wieczór Trzech Króli albo co chcecie /Twelfth Night or What You Will/
Przekład Stanisław Barańczak, Reżyseria i opracowanie tekstu Jacek Jabrzyk, Scenografia i kostiumy Justyna Elminowska, Projekcje i światła Mateusz Wajda
Obsada
Izabela Beń, Izabela Piątkowska, Ewa Suchanek, Marcin Gaweł, Michał Grzybowski, Remigiusz Jankowski, Wojciech Masacz, Łukasz Mazurek, Szymon Mysłakowski, Lech Wierzbowski
Wieczór Trzech Króli albo co chcecie to jedna z najpopularniejszych komedii obyczajowych Shakespeare'a, która dotyczy zawsze aktualnego dyskursu na temat płci, gry tożsamościami i relacji ja – Inny oraz ukazuje dążenie człowieka do pełni i poszukiwanie indywidualnego szczęścia. Znawca twórczości Shakespeare'a, Andrzej Żurowski, podkreślał istotne znaczenie podtytułu tej komedii, który podpowiada kilka tropów jej czytania. Autor łączy bowiem różne formy i poziomy gry miłosnej, w której istotną rolę odgrywają płeć, przebranie, pozór, marzenie oraz konwencja, pozostawiając otwartą kwestię interpretacji wydarzeń.
W okresie powojennym w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego Wieczór Trzech Króli wystawiany był tylko raz – w 1951 roku w reżyserii debiutującej wówczas Irmy Gulskiej. Obecnie własne odczytanie komedii Shakespeare'a przedstawił Jacek Jabrzyk, który – podobnie jak w innych przedstawieniach – odrzuca historyczne ramy i konwencje epoki, by słowa nasycić dzisiejszymi skojarzeniami i poprzez nie wyrazić kondycję człowieka. W rolach głównych występują: Ewa Suchanek jako Viola/Sebastian, Iza Beń jako Oliwia i Michał Grzybowski jako Orsino.
Premiera: 20 kwietnia 2013 - 75 min - Duża Scena
Mikołaj Gogol
Rewizor
Przekład Agnieszka Lubomira Piotrowska, Reżyseria i opracowanie muzyczne Norbert Rakowski,Scenografia Janusz Mazurczak, Kostiumy Justyna Gwizd
Obsada
Agnieszka Dulęba-Kasza, Agnieszka Dzięcielska, Bożena Remelska, Zbigniew Antoniewicz, Maciej Grzybowski, Michał Grzybowski, Jacek Jackowicz, Remigiusz Jankowski, Łukasz Konopka, Wojciech Masacz, Dariusz Sosiński, Marcin Trzęsowski, Lech Wierzbowski
Komedia Nikołaja Gogola, której premiera odbyła się w 1836 roku, miała być satyrą na zdemoralizowane mieszczaństwo rosyjskie w czasach Mikołaja I. Tymczasem – mimo upływu lat, przemijania kolejnych ustrojów i głębokich przemian społecznych – okazuje się, że Rewizor nie traci nic ze swojej aktualności, a przedstawiona w nim sytuacja opisuje wciąż spotykane zachowania. W różnych „nudnych mieścinach" ci, którzy nadużywają stanowisk i mają coś na sumieniu, ze strachu przed władzą i przełożonymi gorliwie zabiegają o przychylność i względy. Kiedy sami padną ofiarą podobnego do nich „kombinatora" i „padalca", nie mogą uwierzyć w jego podłość. A tymczasem prawdziwy rewizor już przyjechał...
Premiera: 14 grudnia 2013 Duża Scena
SCENA KAMERALNA
PREMIERA PREMIERA PREMIERA
Peter Weiss
Marat / Sade
Męczeństwo i śmierć Jean Paul Marata przedstawione przez zespół aktorski przytułku w Charenton pod kierownictwem pana de Sade
Reżyseria Rudolf Zioło, Muzyka Anna Stela, Scenografia Dominika Błaszczyk, Choreografia Paweł Sakowicz, Pianista Adam Kupaj, Asystent reżysera Jakub Kryształ
Obsada
Anna Fatyga, Katarzyna Grabowska, Dominika Lichy, Aleksandra Przybył, Michalina Rodak, Zuzanna Zazulin, Michał Barczak, Paweł Dobek, Jacek Knap, Jakub Kryształ, Rafał Łysak, Mateusz Mosiewicz, Patryk Palusiński, Patryk Pietrzak, Bartosz Szpak
Rudolf Zioło przygotował wraz ze studentami IV roku Wydziału Aktorskiego łódzkiej PWSFTviT im. Leona Schillera przedstawienie dyplomowe, którego premiera odbędzie się na scenie Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Reżyser sięgnął po sztukę niemieckiego dramatopisarza Petera Weissa Męczeństwo i śmierć Jean Paul Marata przedstawione przez zespół aktorski przytułku w Charenton pod kierownictwem pana de Sade, której prapremiera odbyła się w 1964 roku. Od początku recepcja dramatu była spolaryzowana, tak jak spolaryzowane są postawy głównych bohaterów: de Sade'a i Marata. Pod względem formalnym Weiss ciekawie rozwiązuje przenikanie się różnych perspektyw czasowych i prowadzi akcję na kilku planach, których ramę stanowi przedstawienie przygotowywane w przytułku w Charenton. Współtwórcami przedstawienia są między innymi Anna Stela (muzyka) i Dominika Błaszczyk (scenografia).
Premiera: 11 Stycznia 2014 Scena Kameralna
Rodrigo Garcia
Versus
Przekład Agnieszka Stachurska, Reżyseria i światła Szymon Kaczmarek, Dramaturgia i opracowanie muzyczne Żelisław Żelisławski, Scenografia i kostiumy Kaja Migdałek
Obsada
Izabela Beń, Monika Kępka, Piotr Domalewski, Jan Jurkowski, Michał Wierzbicki
Versus Rodrigo Garcíi, współczesnego reżysera i dramatopisarza hiszpańskiego, to pewien rodzaj sieci zarzuconej na innych reżyserów i na widzów. Ten poetycki esej o życiu, a raczej o potworności życia, rozpisany został na dziewiętnaście sekwencji – strumieni tekstu, monologów i pozornych dialogów, będących komentarzem do relacji między ludźmi, do tego, co intymne i prywatne, ale zarazem co ma odniesienia uniwersalne. García uważa, że „życie toczy się ukradkiem – teatr powinien oddawać jego tajemnice, a nie pospolitość, jak to zwykle bywa". Tajemnice życia, które odsłania jego teatr, to przemoc, jakiej doznajemy od najbliższych, to mylenie miłości z potrzebą towarzystwa i pociągiem seksualnym, to zatrata instynktu samozachowawczego, którego więcej ma bita małpa niż cywilizowany człowiek.
W przedstawieniu żarliwe monologi Garcii wypowiadać będą postacie psychopatów i seryjnych morderców – najokrutniejszych krytyków człowieczeństwa i społeczeństwa – potępianych i izolowanych w przestrzeni prawa, ale stanowiących przedmiot fascynacji w przestrzeni naszej zbiorowej wyobraźni, karmiącej się strachem i władzą sądzenia. Według statystyk psychopaci stanowią obecnie od 1 do 2 procent populacji. Jednak czy współczesny świat, w którym cechy psychopatyczne (egoizm, powierzchowny urok, brak empatii i trwałych międzyludzkich więzi) stanowią gwarancję życiowego sukcesu, nie zaczyna psychopatów wychowywać? Czy to co kiedyś wydawało się wypadkiem przy pracy nie staje się powoli naczelną regułą? Czy fakt, że tak często kierujemy nasze spojrzenia w stronę psychopatów, jest po prostu częścią odwiecznej fascynacji złem, czy może czymś więcej: badawczym przyglądaniem się kolejnemu stadium ewolucji. Ludzkości, która nadchodzi.
Premiera: 7 grudnia 2013 Scena Kameralna
Czarodziejskie sztuczki (wg Stoliczku, nakryj się! W. i J. Grimm)
Adaptacja sceniczna Dariusz Sosiński, Kostiumy Ewa Kibler, Muzyka Marcin "Sosna" Sosiński, Oprawa, nagranie i fx Studio "Sonda"
Obsada: Dariusz Sosiński, Lech Wierzbowski, Ewa Kibler
....Kiedy w piękne słoneczne południe powracający do domu pan Janek ujrzał gospodę "Pod kogutem", zapragnął odpocząć chwilkę przed dalszą drogą. Wtedy źli gospodarze w chytry sposób przywłaszczają sobie czarodziejskie sztuczki, jakie otrzymał pan Janek za swoja ciężką pracę od starego dziadka z siwą brodą. W końcu jednak zło zostaje ukarane, a sprawiedliwość zwycięża! Jest to bardzo pouczająca opowieść według bajki Stoliczku, nakryj się! Wilhelma i Jakuba Grimm dla widzów od 3 do 103 lat.
Czas trwania spektaklu 45 min. Scena Kameralna.
Partner medialny: Radio Centrum
