"Jeszcze Polska nie zginęła - póki my piszemy"... To hasło konkursu, który pod patronatem Marszałka Województwa Wielkopolskiego organizuje ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu oraz Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy. Chodzi o dopisanie kolejnej zwrotki "Mazurka Dąbrowskiego", który od lat 90 jest hymnem narodowym Polski.

na graf.: Józef Wybicki

W 2017 roku mija 90 lat od dnia, w którym napisany przez Józefa Wybickiego "Mazurek Dąbrowskiego" stał się hymnem Rzeczypospolitej Polskiej. Rocznica zainspirowała Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu oraz Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy do wdrożenia projektu edukacyjnego "Jeszcze Polska nie umarła". Projekt skierowany jest do uczniów wszystkich szkół w Wielkopolsce południowej. Zostali oni zaproszeni do napisania kolejnej zwrotki pieśni "Jeszcze Polska nie zginęła" z zachowaniem budowy wersyfikacyjnej i układu rymów oraz z wykorzystaniem późniejszych niż wspomniane w hymnie wydarzeń historycznych (co najmniej jedno) oraz współczesnych. Termin nadsyłania konkursowej zwrotki na adres organizatorów upływa 31 grudnia. Zwycięzcy we wszystkich kategoriach wiekowych zostaną zaproszeni na wycieczkę śladami Józefa Wybickiego. Szczegóły na stronie internetowej Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy.

Partnerem medialnym konkursu jest Radio Centrum.

_ _ _

Józef Rufin Wybicki herbu Rogala (ur. 29 września 1747 w Będominie, zm. 10 marca 1822 w Manieczkach) – polski pisarz i polityk, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1780 roku^[1], autor słów polskiego hymnu narodowego – Mazurka Dąbrowskiego.

Z wykształcenia prawnik, działalność polityczną rozpoczął w wieku 20 lat jako poseł na sejm w I Rzeczypospolitej. Jego protest przeciw wszystkim aktom Sejmu Repninowskiego uznawany jest za jedną z ostatnich prób pozytywnego zastosowania liberum veto. Uczestnik konfederacji barskiej, na polecenie dowództwa konfederacji jeździł z poufnymi misjami do krajów europejskich. Reformator praw w Polsce przedrozbiorowej. Przystąpił do konfederacji targowickiej, potem był uczestnikiem insurekcji kościuszkowskiej. Długoletni współpracownik oraz przyjaciel gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, z którym wziął udział w wyprawie na pomoc powstańcom w Wielkopolsce w 1794, a później współdziałał w Legionach Polskich we Włoszech, w których powstanie w 1797 miał znaczący wkład. Podczas wizyty w obozie legionów we Włoszech w 1797 stworzył słowa pieśni, która stała się później polskim hymnem narodowym – Mazurka Dąbrowskiego. Uczestnik wojen napoleońskich, w 1807 roku przyczynił się do utworzenia Księstwa Warszawskiego, którego był jednym z czołowych polityków. Podczas wojny polsko-austriackiej w 1809 organizował obronę Wielkopolski przed wojskami nieprzyjaciela. Po kongresie wiedeńskim współtworzył Królestwo Polskie. Senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego od 1807 roku, senator-wojewoda Królestwa Polskiego od 1815^[2], prezes Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego w latach 1817–1820, odznaczony Orderem Orła Białego (1807), Orderem Świętego Stanisława (1793), Orderem Legii Honorowej (1807)^[3]. Autor wspomnień, wielu pism politycznych i utworów literackich (dramatów, oper, komedii, wierszy), z których w powszechnej świadomości Polaków zachował się jedynie Mazurek Dąbrowskiego.

(za: pl.wikipedia.org))