Na koncert z okazji 95. rocznicy odzyskania niepodległości zaprasza Stowarzyszenie Multi.Art. Muzyczne spotkanie pod tytułem "KWIATY POLSKIE" odbędzie się w tę niedzielę, 17 listopada, o godz. 16:00 w Sali Recepcyjnej kaliskiego ratusza.

W programie usłyszymy utwory na skrzypce i fortepian Mieczysława Weinberga w wykonaniu Eweliny Nowickiej - skrzypce i Mileny Antoniewicz - fortepian. Kompozytor Mieczysław Weinberg (1919-1996) jest niemal zupełnie zapomnianym jednym z najwybitniejszych polskich kompozytorów XX wieku. Dziś stawiany przez muzykologów obok Szostakowicza czy Prokofiewa. To twórca, którego tragiczne losy splatają się z historią II wojny światowej i żydowskich prześladowań. Kompozytor utrzymywał, że większość jego utworów powstała w wyniku reakcji na zło tego świata, na nieszczęście, okropności wojny i zniewolenia. A zarazem w jego muzyce panuje specyficzny dystans, pogodzenie się z losem, a nawet optymizm i pokój. W Sali Recepcyjnej zabrzmią: Concertino op. 42, Sonatina op. 46, Rapsodia na tematy mołdawskie op.47 nr 3. Koncert zbiegnie się z premierą albumu z muzyką Mieczysława Weinberga "Work for Violin and Piano" .
Ponadto podczas spotkania usłyszymy też fragmenty "Kwiatów Polskich" Juliana Tuwima w interpretacji aktora Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu Szymona Mysłakowskiego. Wstęp oczywiście wolny.

Kompozytor Mieczysław Weinberg (1919-1996) jest niemal zupełnie zapomnianym jednym
z najwybitniejszych polskich kompozytorów XX wieku o bardzo tragicznej biografii. We wrześniu 1939 roku uciekł z Polski przed nazistowską zagładą, początkowo do Mińska, gdzie podjął studia kompozytorskie. Już w sierpniu 1941 roku, po wejściu wojsk hitlerowskich, musiał uciekać dalej. Dotarł do Taszkientu, gdzie przez dwa lata pracował jako pianista - korepetytor w operze. W 1943 roku Szostakowicz wystarał się
o dokumenty umożliwiające mu przyjazd do Moskwy. Oskarżony o spisek na życie Stalina został zatrzymany w styczniu 1953 i przesiedział w areszcie dwa miesiące aż do śmierci dyktatora.
Dotkliwie doświadczony przez los - rodzice i siostra zgładzeni zostali w obozie w Trawnikach - przyjął osobliwą postawę artystyczną. Utrzymywał, że większość jego utworów powstała w wyniku reakcji na zło tego świata, na nieszczęście, okropności wojny i zniewolenia. A zarazem w jego muzyce panuje specyficzny dystans, pogodzenie się z losem, a nawet optymizm i pokój - w największym mroku starał się dostrzec przebłysk światła. Uczciwość i prawość były zawsze dla niego najważniejsze. Toteż daleki był od epatowania emocjami, zachowywał osobiste przeżycia wyłącznie dla siebie, starannie kamuflując, kodując je
w dźwiękach.
Bardzo starannie i wszechstronnie wykształcony w przedwojennej Polsce był także wybitnym i cenionym pianistą - grywał zarobkowo w teatrach wodewilowych i na dansingach; komponował piosenki. Jednakże głównym źródłem jego dochodów było pisanie muzyki dla kina, teatru, radia, a nawet cyrku. Oprawił muzycznie ponad 60 filmów, w tym najsłynniejszy bodaj melodramat sowieckiej kinematografii: "Lecą żurawie" Michaiła Kałatozowa (1957).
Pozostawił pokaźny dorobek: 26 symfonii, 17 kwartetów smyczkowych, 28 sonat i 7 koncertów solowych na rozmaite instrumenty (w tym ewenement - sonatę na kontrabas solo), 3 operetki, 3 balety, kilkanaście cykli pieśniarskich. Samych dzieł operowych skomponował aż siedem: Pasażerkę, której libretto zostało oparte o opowiadanie Zofii Posmysz, Zakochanego D'Artagnana z librettem napisanym na podstawie powieści Alexandre'a Dumasa-ojca, Gratulujemy! z tekstem zaczerpniętym z opowiadania Szolema Alejchema, i kolejne, napisane na podstawie tekstów Bernarda Showa, Fiodora Dostojewskiego czy Nikołaja Gogola. Czerpał garściami ze skarbnicy muzyki europejskiej całego XX wieku, od Mahlera, poprzez Bartóka, Strawińskiego i Prokofiewa, do Brittena. Był mistrzem pastiszu i parodii, finezyjnym orkiestratorem, perfekcyjnym budowniczym napięć między dźwiękami. Był też koneserem literatury i poezji polskiej, szczególnie tekstów Tuwima, Broniewskiego, Mickiewicza, w których chętnie szukał inspiracji do muzyki wokalno - instrumentalnej.
Jego osobistą wypowiedzią jest dziesięcioczęściowa VIII Symfonia Kwiaty polskie napisana w roku 1964. Weinberg sięga do młodzieńczych wspomnień i fascynacji, których ucieleśnieniem stała się poezja Tuwima. W oryginalnej wersji tekst wykonywany jest po polsku przez tenor solo i chór. Najbardziej wstrząsająca jest ósma część dzieła, zadedykowana matce ("mojej matce polskiej, mojej matce żydowskiej"), poruszająca nie tyle patosem, co wręcz przeciwnie - skupieniem i dystansem.

Skrzypaczka Ewelina Nowicka ur. 1982 w Gdańsku. Od 6 roku życia gra na skrzypcach, a pierwsze doświadczenia kompozytorskie zaczęła zbierać w wieku 8 lat. W latach 2001-2007 studiowała skrzypce oraz pedagogikę w klasie Prof. Petru Munteanu w Hochschule für Musik und Theater Hamburgu. Od 2007 do 2009 roku podyplomowo studiowała grę na skrzypcach w Hochschule für Künste w Bremie, a w latach 2010-2012 studiowała w klasie solistcznej Prof. Katrin Scholz w Hochschule für Künste w Bremie.
Jest zdobywczynią wielu nagród w międzynarodowych i krajowych konkursach skrzypcowych. Między innymi jest laureatką nagrody Radia Heskiego we Frankfurcie nad Menem, II nagrody na międzynarodowym konkursie skrzypcowym w Goch (1997), pierwszej nagrody na ogólnopolskim konkursie muzyki kameralnej we Wrocławiu (2001), III nagrody na konkursie Elise Meyer w Hamburgu (2003), III nagrody na konkursie Moderne Solo Streicher w Bremie (2008).
W wieku 16 lat debiutowała jako solistka z różnymi orkiestrami, m. in.: Polską Filharmonią Bałtycką, Lwowską Orkiestrą Symfoniczną, Polską Orkiestrą Kameralną Amadeus, Sinfonią Varsovia, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Jihoceska Komorni Filharmonie w Czeskich Budziejowicach, Hamburger Klassik Philharmonie, Orchesterakademie w Düsseldorfie. W jej repertuarze znajdują się znane koncerty skrzypcowe Mozarta, Paganiniego, Wieniawskiego, Czajkowskiego, Głazunowa, Strawińskiego, Saint-Säensa i wiele innych.
Z racji zainteresowań życiem i twórczością Dymitra Szostakowicza, wpadła na trop mało znanego jeszcze
w Polsce kompozytora Mieczysława Weinberga. To odkrycie repertuarowe zaowocowało w roku 2011 podczas Fesitwalu Probaltica w Toruniu i Mikołowskich Dni Muzyki, dokonując polskich prawykonań i nagrań Koncertu skrzypcowego g-moll op. 67 pod batutą Dainiusa Pavilionisa i Europejskiej Orkiestry Festiwalowej oraz Concertina op. 42 i Rapsodii na tematy mołdawskie op. 47 wraz Agnieszką Duczmal i Radiową Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus. Zinstrumentowała zaginioną wersję Rapsodii mołdawskiej na skrzypce i orkiestrę kameralną, która została opublikowana w wydawnictwie Peer Music.
Jest stypendystką Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego (1999), Ministra Kultury (1999 - 2001), Otto Stöterau- Stiftung (2001-2005) oraz Oskar und Vera Ritter Stiftung (2009 - 2010).

Pianistka Milena Piszczorowicz - Antoniewicz jest kameralistką, współpracującą ze śpiewakami, instrumentalistami oraz aktorami. Ukończyła Akademię Muzyczną im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu, Hochschule für Musik und Theater w Rostocku i studia podyplomowe w zakresie kameralistyki
i akompaniamentu wokalistom w HMT Rostock.
Od 2000 roku uczestniczy w projekcie Zakazana Muzyka: Historia, Muzyka i Pamięć realizowanym
w Niemczech, Czechach i Izraelu i nakierowanym na odnajdywanie, wykonywanie dzieł muzycznych
z czasów II wojny światowej oraz kultywowania pamięci o zapomnianych polskich i czeskich kompozytorach pochodzenia żydowskiego, wśród nich Szymona Laksa, Karela Reinera, Mieczysława Weinberga.
W ramach Roku Polsko - Niemieckiego 2005/2006, programie kulturalnym Ministerstwa Kultury
i Dziedzictwa Narodowego RP i Ministerstwa Spraw Zagranicznych, była współorganizatorem cyklu koncertów młodych polskich i niemieckich artystów Grajmy razem - Spielen wir zusammen.
W 2007 roku z jej inicjatywy powołane zostało Stowarzyszenie Multi.Art, które organizuje w Kaliszu corocznie Multi Art Festival - Festiwal Sztuki Młodych. Jednym z większych projektów Stowarzyszenia był Koncert na 10 fortepianów i orkiestrę, zorganizowany w 2010 roku wspólnie z Filharmonią Kaliską, Fabryką Fortepianów Schimmel i WPA UAM w ramach jubileuszu miasta Kalisza.
Jest stypendystką GFPS (Stowarzyszenia Naukowo-Kulturalnego w Europie Środkowej), Rotary Club Deutschland, Inner Wheel Club Berlin-Tiergarten, Marszałka Województwa Wielkopolskiego, Yehudi Menuhin Live Music Now. Ponadto w latach 2004 - 2006 otrzymała stypendium Ministra Kultury landu Meklemburgia - Pomorze Przednie na realizację studiów podyplomowych w Niemczech.
Laureatka wielu nagród z zakresu muzyki kameralnej. Ponadto pięciokrotnie otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Kalisza za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania sztuki muzycznej oraz promocję najstarszego z polskich miast, nominowana do nagrody Eurotalent 2003 Telewizji Polskiej i nagrody Zwyczajny bohater portalu internetowego Calisia.pl. W 2012 roku została uhonorowana przyznawanym co 5 lat przez Radio Merkury wyróżnieniem Srebrny Mikrofon za pomysłowość i fantazję
w tworzeniu przestrzeni dla aktywności kulturalnej i artystycznej. Odznakę 15-lecia Fundacji Judaika przyznano jej w 2013 roku za troskę o spuściznę kompozytorską Mieczysława Weinberga i jej prezentację polskiej publiczności.
Obecnie pracuje w Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu i w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. H. Melcera w Kaliszu. Jest prezesem Stowarzyszenia Multi.Art w Kaliszu.
Koncertuje głównie w Polsce, Niemczech, Francji, Czechach, Słowacji.

Szymon Mysłakowski - aktor teatralny i filmowy młodego pokolenia, absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Od 2004 roku związany
z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Zagrał w kilkudziesięciu sztukach teatralnych,
w większości role pierwszoplanowe.
Występował w filmach i serialach: Pierwsza miłość, Fala Zbrodni, Nieruchomy poruszyciel, Ostatnia akcja, Usta usta, Wojna żeńsko męska, Ojciec Mateusz, Julia, Śmierć w teatrze, Hitler w operze.
W 2008 roku na 48. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych otrzymał nagrodą za rolę Syfona w Ferdydurke, czyli czas nieuniknionego mordu. W tym samym roku otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Kalisza za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej. Na 51. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w 2011 roku otrzymał Nagrodę im. Jacka Woszczerowicza za rolę Jima w przedstawieniu Szklana menażeria. W roku 2012 został laureatem Medalu Młodej Sztuki redakcji Głos Wielkopolski w dziedzinie teatr.