Tradycyjnie w rocznicę ogłoszenia stanu wojennego działacze "Solidarności" z lat 80. złożą kwiaty pod okolicznościową tablicą na Murze Pamięci przy kościele ścięcia św. Jana Chrzciciela. Będą też wspominać wydarzenia z 13 grudnia 1981 roku.

W Pleszewie jeszcze żyją świadkowie wydarzeń sprzed 41 lat. Nie spodziewali się, że Festiwal Solidarności zostanie tak brutalnie przerwany. Pleszewianie byli zdezorientowani, telefony milczały, w reżimowej telewizji (tylko taka była) generał Wojciech Jaruzelski ogłaszał stan wojenny i godzinę policyjną od 22.00 do 6.00 rano. Na głównych ulicach miasta stały milicyjne suki a przy nich zomowcy czyli członkowie Zmotoryzowanych Oddziałów Milicji Obywatelskiej. Wczesnym rankiem z domu zabrano frezera z Obrabiarek Bogdana Adamkiewicza, wrócił po 3 tygodniach internowania Henryka Świerkowskiego zabrano do ZOMO prosto z kościoła w Żegocinie. Wrócił na Wielkanoc. Nazajutrz władzę w mieście przejął komisarz wojskowy mjr Ryszard Wiliński. Liderów Solidarności wysłano na przymusowe urlopy. Zawieszono lekcje w szkołach. Wicedyrektor liceum Andrzej Szymański, w geście protestu, oddał legitymację partyjną. Stracił stanowisko. Zamknięto i opieczętowano siedzibę Solidarności w Pleszewie, zarekwirowano dokumenty, które nigdy się nie znalazły. Na szczęście udało się wynieść i przechować sztandar. Jednak nie wszyscy pogodzili się z sytuacją w kraju. Już 15 grudnia pojawiły się w Pleszewie pierwsze ulotki. Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa starali się łapać kolporterów na gorącym uczynku. Ciuciubabka trwała do końca dekady.