Repertuar Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu

SZCZEGÓŁOWY REPERTUAR WRAZ Z OPISAMI SZTUK ZNAJDZIESZ TUTAJ

DUŻA SCENA

Francis Veber
Plotka / Le Placard/
Przekład Barbara Grzegorzewska, Reżyseria i opracowanie muzyczne Norbert Rakowski, Scenografia i kostiumy Wojciech Stefaniak
Obsada:
Izabela Beń, Agnieszka Dulęba-Kasza, Agnieszka Dzięcielska, Izabela Piątkowska, Zbigniew Antoniewicz, Łukasz Kaczmarek, Michał Grzybowski, Dariusz Sosiński, Marcin Trzęsowski, Michał Wierzbicki, Lech Wierzbowski, BartłomiejGrzesznik/ Stefan Kucharski
Plotka to spektakl, który ujawnia jak łatwo ulegamy mechanizmom interesownego myślenia po to by podołać współczesnemu wymaganiu atrakcyjności. W naszym świecie szczerość, szlachetność i prostoduszność nie mają racji bytu. Asertywność jest potężną siłą. Liczy się tylko efekt, choćby iść "po trupach"! Bohaterem jest przeciętny, normalny facet. Grozi mu utrata pracy, odchodzi od niego żona - życie wymyka mu się z rąk. Taka sytuacja może przydarzyć się każdemu z nas. Co można wtedy zrobić? Czy dopiero gdy stracimy wszystko, stajemy się zdolni do czegokolwiek? Bohater Plotki nie mając nic do stracenia decyduje się na ryzykowny krok, który uruchamia serię absurdalnych i chwilami zabawnych zdarzeń. On nadal pozostaje tym samym nieśmiałym człowiekiem. To, co się zmienia, to spojrzenia innych...
Premiera: grudzień 2012 - Duża Scena

Miasto pustych pianin
Zapraszamy do Miasta Pustych Pianin - krainy całkowicie fantastycznej, w której jednak rozpoznają Państwo znajome elementy.
Miejsce akcji - las, może dżungla, wielka sala koncertowa czy też muzyczna biblioteka. Czas - taki, w którym rynek skolonizował zarówno rozrywkę, jak i sztukę.
Akcja - pełna zwrotów, czasem groźnych i niespodziewanych. W tym Mieście spotkacie Księżniczkę i Rosomaka - dwójkę włóczęgów bez pamięci i tożsamości, dwa uciekające Pianina, które okażą się być dezerterami z konsumpcyjnego społeczeństwa. Spotkacie też trzy inne Pianina, które by uciec odwagi nie mają, grają zatem muzykę podszytą upiornym kompromisem. Będą tam też prorocy - oświecone Muchomory, no i przede wszystkim zła Czarownica ukrywająca się niekiedy pod postacią Białej Wiedźmy, wraz z jej budzącym noise'owy (hałaśliwy) postrach Pianobotem. W tej całkowicie fantastycznej krainie, choć niebezpiecznie, na pewno będzie bajecznie.
Antynuda, autoparodia i przede wszystkim zabawa, która tylko jeśli może to ożywa i w powietrze wysadza wszystko co spetryfikowane - to hasła klucze do tej fantastycznej opowieści muzycznej.
Partytura po wielkim muzycznym archiwum dryfuje jednak z prędkością ponaddźwiękową i w pewnym momencie pytania, które postawicie sobie na początku - o wzajemne relacje i interwencje między kulturą niską a wysoką, o to czy lepiej jest być człowiekiem czy instrumentem, zejdą na plan dalszy, a w ich miejsce pojawią się inne: KIEDY OSTATNI RAZ ŚPIEWAŁEŚ I TAŃCZYŁEŚ?
Reżyseria Lena Frankiewicz, Tekst, konsultacje dramaturgiczne Mateusz Pakuła, Muzyka Kamil Pater, Scenografia Marcin Chlanda, Kostiumy Arek Ślesiński, Ruch
Izabela Chlewińska, Warsztaty wokalne, Barbara Mossor –Wilińska, Asystent reżysera Maja Wachowska, Inspicjent Agnieszka Kasprzak
Obsada:
Natasza Aleksandrowitch, Zbigniew Antoniewicz, Agnieszka Dzięcielska, Michał Grzybowski, Dawid Lipiński, Wojciech Masacz, Maja Wachowska, Michał Wierzbicki,
Lech Wierzbowski, Tomasz Ratajczak - akompaniament
Premiera: Październik 2015 - Duża Scena

Paul Pörtner
Szalone nożyczki /Shear madness/
Przekład Elżbieta Woźniak, Reżyseria i opracowanie muzyczne Marcin Sławiński, Scenografia Wojciech Stefaniak
Obsada:
Agnieszka Dulęba-Kasza, Agnieszka Dzięcielska, Zbigniew Antoniewicz, Wojciech Masacz, Dawid Lipińskli, Michał Wierzbicki
Szalone nożyczki to jedna z najpopularniejszych komedii kryminalnych ostatniego dwudziestolecia – w 1997 wpisano ją do światowej księgi rekordów Guinnesa jako najdłużej bez przerwy graną sztukę (niebędącą musicalem) na scenach amerykańskich. Jej atrakcyjność polega na tym, że realizatorzy i wykonawcy zawsze sytuują akcję sztuki „tu" i „teraz", aby widzowie mogli rozpoznawać w przedstawieniu specyfikę swojego miasta, jego instytucje oraz znanych mieszkańców. Czytelność uwarunkowań lokalnych jest ważna dlatego, że publiczność staje się współwykonawcą spektaklu i ma swój udział w rozwiązywaniu kryminalnej zagadki. Ten interaktywny teatr dzięki zaangażowaniu widzów każdego wieczoru ma inny przebieg, dlatego warto obejrzeć Szalone nożyczki kilka razy.
Premiera: styczeń 2009 -120 min ( przerwa ) - Duża Scena

PREMIERA PREMIERA PREMIERA

William Szekspir
„Tragedia Coriolanusa"
Przekład Maciej Słomczyński, Reżyseria Marta Streker, Dramaturgia/asystent reżysera Konrad Hetel, Scenografia Anna Trzpis McLean, Kostiumy Julia Kosmynka, Muzyka Paweł Głosz, Światło Artur Sienicki, Inspicjent Agnieszka Kasprzak
Obsada:
Zbigniew Antoniewicz, Agnieszka Dzięcielska , Michał Grzybowski, Łukasz Kaczmarek, Teresa Kowalik (gościnnie; debiut aktorski), Małgorzata Kałędkiewicz, Ewa Kibler , Kama Kowalewska, Wojciech Masacz, Bożena Remelska, Michał Wierzbicki, Lech Wierzbowski
„Równie dobrze możecie wznieść kije przeciw Niebiosom, jak przeciw państwu, które pójdzie swoją drogą..." Gdzie rozchodzą się drogi wielkich wodzów i ich poddanych, tam musi dojść do tragedii. Przekona się o tym Caius Martius, gdy z pola bitwy trafi prosto na arenę wielkiej polityki, a tu walczy się orężem potężniejszym i bardziej niebezpiecznym od stali – słowami. Do samego końca nie uda mu się zrozumieć reguł tej gry, w której żadne rozdanie nie jest sprawiedliwe, a wszystkie karty są znaczone. Na własnej skórze przyjdzie mu odczuć niewdzięczność tych, których tak długo bronił, ale o których względy nigdy nie umiał zabiegać. Bo imperiami nie rządzą ci, którzy je budowali, a o losach państw decydują szczurze interesy i szepty za kulisami wielkich wydarzeń. Gorzka lekcja Szekspira: wybitna jednostka w starciu ze społeczeństwem z góry skazana jest na porażkę. Bo historia uczy – ale zabija swoich uczniów
Premiera: październik 2016 - Duża Scena

Diabełek Pawełek
Contes de la rue Broca
Przekład tekstu Barbara Grzegorzewska, Reżyseria, choreografia Mikołaj Mikołajczyk, Asystent reżysera Dariusz Sosiński, Adaptacja, współpraca dramaturgiczna Marcin Cecko, Scenografia, mapping 3D, interaktywne wizualizacje, animacje, kostiumy Artur Lis, Kostiumy Marta Sala, Animacje Eliasz Styrna, String Art. Przemek Podolski, Muzyka Maciej Zakrzewski, Inspicjent Nikola Brojerska
Obsada:
Izabela Beń, Agnieszka Dzięcielska, Krystyna Horodyńska, Izabela Wierzbicka, Michał Grzybowski, Jacek Jackowicz, Jan Jurkowski (gościnnie), Wojciech Masacz, Łukasz Rochna (tancerz, gościnnie), Dariusz Sosiński, Marcin Trzęsowski, Lech Wierzbowski
Słyszeliście kiedyś o diabełku, który chciał być dobry? Diabełek Pawełek zostaje wyrzucony z piekła za zbyt dobre zachowanie i trafia na ziemię - na ulicę Broca, gdzie przeżywa niezwykłe przygody. Główny bohater nieustannie wplątuje się w absurdalne sytuacje, jednak mimo wielu przeciwności losu pozostaje wierny swojemu podstawowemu pragnieniu: bycia dobrym.
Opowiedziana z humorem historia diabełka uczy tolerancji i zaniechania powierzchownych ocen oraz pokazuje siłę osobistej moralnej postawy. Spektakl na
podstawie znakomitego opowiadania "Miły Diabełek" z tomu "Opowieści z ulicy Broca" Pierre'a Gripari to propozycja idealna dla tych małych i tych całkiem dużych już dzieci. Gripari pozwala dzieciom inaczej spojrzeć na świat dorosłych, a rodzicom wrócić do przewrotnego świata dzieci.
W spektaklu nie zabraknie realizacyjnych fajerwerków. Oprócz dużej ilości tańca i muzyki widzowie mogą spodziewać się nowych rozwiązań scenograficznych, czyli animacji, interaktywnych wizualizacji i mappingu 3D.
Premiera: grudzień 2014 - Duża Scena

SCENA KAMERALNA

K. albo wspomnienie z miasta
Reżyseria Weronika Szczawińska, Tekst i dramaturgia Agnieszka Jakimiak, Kostiumy i aranżacja przestrzeni Dagny Szwed, Kompozycja muzyki i przygotowanie wokalne aktorów Krzysztof Kaliski, Instalacje dźwiękowe Maciej Szymborski, Asystent reżyserki Mateusz Atman, Inspicjent Nikola Brojerska
Obsada:
Natasza Aleksandrowitch, Agnieszka Dzięcielska, Ewa Kibler, Dawid Lipiński, Wojciech Masacz, Marcin Trzęsowski, Maja Wachowska
Niektóre polskie miasta prowadzą podwójne życie. Jedno życie, widzialne i słyszalne dla wszystkich mieszkańców i dla każdej przyjezdnej osoby, zdaje się toczyć tu i teraz. Drugie życie, kiedyś głośne i wyraziste, prowadzone przez ludzi i miejsca, po których pozostały tylko ślady, toczy się podskórnym nurtem, obecnie ledwo zauważalnym. Van Der i Marco Polo — architekt i podróżnik znani ze spektaklu „Klęski w dziejach miasta" — trafiają do K., miasta naznaczonego nieobecnością i dziwnym brakiem. Do K. sprowadza ich zagadkowe zlecenie, którego podejmują się już nie jako wędrowcy, ale detektywi. Nie wiedzą kto ich wzywał i nie do końca rozumieją cel swojej misji. Podążają tropem niepokojących miasto dźwięków.
„K. albo wspomnienie z miasta" to opowieść o fantomowym życiu pewnej społeczności. Opowieść o niepamięci i wywoływaniu wspomnień. Historia o pomieszaniu czasów. Emocjonalne śledztwo prowadzone w widzialnym mieście nawiedzanym przez niewidzialną przeszłość. Spektakl, łączący teatralność z muzyczną instalacją i elementami słuchowiska na żywo, stawia pytania o widmowy charakter naszej teraźniejszości. O życie w mieście, z którego zniknęła jedna trzecia mieszkańców. Mieście, którego osiemsetletni kształt został unicestwiony na zawsze i bezpowrotnie.
Premiera: Czerwiec 2016 - Scena Kameralna

Czarodziejskie sztuczki (wg Stoliczku, nakryj się! W. i J. Grimm)
Adaptacja sceniczna Dariusz Sosiński, Kostiumy Ewa Kibler, Muzyka Marcin "Sosna" Sosiński, Oprawa, nagranie i fx Studio "Sonda"
Obsada:
Dariusz Sosiński, Lech Wierzbowski, Ewa Kibler
....Kiedy w piękne słoneczne południe powracający do domu pan Janek ujrzał gospodę "Pod kogutem", zapragnął odpocząć chwilkę przed dalszą drogą. Wtedy źli gospodarze w chytry sposób przywłaszczają sobie czarodziejskie sztuczki, jakie otrzymał pan Janek za swoja ciężką pracę od starego dziadka z siwą brodą. W końcu jednak zło zostaje ukarane, a sprawiedliwość zwycięża! Jest to bardzo pouczająca opowieść według bajki Stoliczku, nakryj się! Wilhelma i Jakuba Grimm dla widzów od 3 do 103 lat.
Czas trwania spektaklu 45 min. Scena KameralnaSiostra i cień
Reżyseria, tekst Joanna Gerigk, Scenografia i kostiumy Jan Polivka, Muzyka Sebastian Ładyżyński, Efekty wizualne Krzysztof Kiziewicz, Konsultacje iluzjonistyczne Karol „Carlos" Walerowicz, Inspicjent Agnieszka Kasprzak
Obsada:
Kama Kowalewska, Izabela Wierzbicka, Michał Wierzbicki
„Dzieci myślą, że dorośli wiedzą wszystko, aż do dnia kiedy, pytając o śmierć, spostrzegają, że albo dorośli boją się mówić o śmierci, albo, jeśli mówią prawdę, nic o śmierci nie wiedzą.
Tego dnia dzieci czują, że dorośli właściwie, nie z własnej winy, ich nie rozumieją. Tego dnia dzieci zaczynają pojmować, że żyć to coś bardzo dziwnego, ponieważ nikt nie rozumie, co to znaczy."
Françoise Dolto „Dzieciństwo"
„Siostra i cień" to spektakl przeznaczony dla młodych widzów, a także ich rodziców.
Historia o siostrzanej miłości i stracie, opowiadana z perspektywy tych, którzy zostają i żyją dalej.
Kiedy jedna z bliźniaczek umiera, przy drugiej pozostaje jej cień. Dalej można się bawić. Tylko niektóre zabawy okazują się za trudne, na przykład zjadanie pączka na czas. Wszystko zmienia pojawienie się intrygującego, kulawego kangura z sąsiedztwa. Twórcy spektaklu chcą podjąć z młodymi widzami delikatną rozmowę na trudny temat. Bez strachu i tabu, w pogodnym tonie. Poprzez zabawę światłem i cieniem, w rytmie muzyki na fortepian, kontrabas i harfę celtycką, w scenografii inspirowanej twórczością Marca Chagalla.
Premiera: Kwiecień 2016 - Scena Kameralna

Rodrigo Garcia
Versus
Przekład Agnieszka Stachurska, Reżyseria i światła Szymon Kaczmarek, Dramaturgia i opracowanie muzyczne Żelisław Żelisławski, Scenografia i kostiumy Kaja Migdałek
Obsada:
Izabela Beń, Monika Kępka, Piotr Domalewski, Jan Jurkowski, Michał Wierzbicki
Versus Rodrigo Garcíi, współczesnego reżysera i dramatopisarza hiszpańskiego, to pewien rodzaj sieci zarzuconej na innych reżyserów i na widzów. Ten poetycki esej o
życiu, a raczej o potworności życia, rozpisany został na dziewiętnaście sekwencji – strumieni tekstu, monologów i pozornych dialogów, będących komentarzem do relacji między ludźmi, do tego, co intymne i prywatne, ale zarazem co ma odniesienia uniwersalne. García uważapospolitość, jak to zwykle bywa". Tajemnice życia, które odsłania jego teatr, to przemoc, jakiej doznajemy od najbliższych, to mylenie miłości z potrzebą towarzystwa i pociągiem seksualnym, to zatrata instynktu samozachowawczego, którego więcej ma bita małpa niż cywilizowany człowiek.
W przedstawieniu żarliwe monologi Garcii wypowiadać będą postacie psychopatów i seryjnych morderców – najokrutniejszych krytyków człowieczeństwa i społeczeństwa – potępianych i izolowanych w przestrzeni prawa, ale stanowiących przedmiot fascynacji w przestrzeni naszej zbiorowej wyobraźni, karmiącej się strachem i władzą sądzenia. Według statystyk psychopaci stanowią obecnie od 1 do 2 procent populacji. Jednak czy współczesny świat, w którym cechy psychopatyczne (egoizm, powierzchowny urok, brak empatii i trwałych międzyludzkich więzi) stanowią gwarancję życiowego sukcesu, nie zaczyna psychopatów wychowywać? Czy to co kiedyś wydawało się wypadkiem przy pracy nie staje się powoli naczelną regułą?
Czy fakt, że tak często kierujemy nasze spojrzenia w stronę psychopatów, jest po prostu częścią odwiecznej fascynacji złem, czy może czymś więcej: badawczym przyglądaniem się kolejnemu stadium ewolucji. Ludzkości, która nadchodzi.
Premiera: 7 grudnia 2013 Scena KameralnaTadek Niejadek
wg Wandy Chotomskiej
Reżyseria i oprawa muzyczna Małgorzata Kałędkiewicz, Kompozycja piosenek Dawid Gwiaździński i Patryk Palaś, Lalki, kostiumy i formy plastyczne Jolanta Pawłowska, Marek Aronowski, Barbara Przybyła, Małgorzata Kałędkiewicz i Jakub Kęszycki
Obsada:
Agnieszka Dulęba-Kasza, Małgorzata Kałędkiewicz, Kama Kowalewska, Bożena Remelska
Kochane dzieci!
Odgrzewam w kuchni po kilka razy
rosół z kluskami, marchew i zrazy.
Już przez pomyłkę i kompot grzeję...
któż nie zna tych problemów? Nie tylko babcia Tadeuszka biedzi się i martwi, gdy wnuczek nie je. A jakież to utrapienie dla samych dzieci. Czy jest na to rada? Oczywiście, znalazła ją Wanda Chotomska, która zna wszystkie zmartwienia babć, dziadków, rodziców i dzieci. Znaleźli ją także twórcy przedstawienia Tadek Niejadek. Ta sceniczna bajka opowiada przewrotną historię o chłopcu, który nie chciał jeść, ciągle psocił i stawał się coraz lżejszy, aż w końcu został porwany przez balonik. Babcia i Dziadek Tadka oraz inni bohaterowie razem z dziećmi na widowni będą szukać sposobu, by sprowadzić Tadka na ziemię. Przy okazji dowiedzą się jak należy się zdrowo odżywiać, dlaczego jest nam potrzebny ruch na świeżym

NIEBOskłon / SCENA MALARNIA /
Reżyseria, koncepcja: Alicja Morawska-Rubczak, Scenografia:Barbara Małecka, Muzyka: Wojciech Morawski
Obsada:
Małgorzata Kałędkiewicz, Ewa Kibler
Pochylmy się nad niebem i zanurkujmy w chmurach! Wyruszmy wspólnie w podróż do powietrznego świata, w którym każdy poczuje się lekko i bezpiecznie. Odkryjcie razem z nami to, co znajduje się po drugiej stronie tęczy, poczujcie dotyk słońca, pogłaszczcie mięciutkiego cumulusa, posłuchajcie jak dźwięczy delikatny deszczyk. To najbardziej zachmurzone przedstawienie dostarczy wszystkim wiele radości i niespodzianek. Wspólne odkrywanie tajemnicy podniebnej podróży, to świetna okazja na spędzenie pięknego i kreatywnego czasu wspólnie z dzieckiem.
Przedstawienie NIEBOskłon powstało specjalnie z myślą o najnajmłodszych widzach teatralnych, czyli dzieciach w wieku od kilku miesięcy do trzech lat i jest nie tylko
dostosowane do ich możliwości percepcyjnych, ale również pragnie stymulować ich wyobraźnię, rozwijać kreatywność i pobudzać do działania.
NIEBOskłon to spektakl realizowany przez pasjonatów i twórców niezwykle wrażliwych na tak małych odbiorców. Autorzy spektaklu, specjalizujący się w twórczości dla dzieci do 3 roku życia, chcą sprostać ich wymaganiom i potrzebom oraz wierzą, że teatr dla niemowląt to fascynujący obszar sztuki współczesnej i prawdziwe wyzwanie artystyczne.
Premiera: luty 2015 – Scena MalarniaStanisław Dobrzański i Julian Tuwim
Żołnierz Królowej Madagaskaru
Reżyseria: Cezary Tomaszewski, Dramaturgia: Justyna Wąsik, Scenografia i kostiumy: Bracia / Agnieszka Klepacka, Maciek Chorąży, Światła i video:Antek Grałek, inspicjent: Elżbieta Kaczmarek
Obsada:
Natasza Aleksandrowitch, Kama Kowalewska, Bożena Remelska, Izabela Wierzbicka, Dawid Lipiński, Wojciech Masacz, Marcin Trzęsowski, Lech Wierzbowski, Milena Antoniewicz
Żołnierz królowej Madagaskaru to wyprawa do świata teatru, którego już nie ma. Wyprawa do świata zakazanych przyjemności, pragnień w stylu retro, podejrzanie błahych marzeń, rewiowych emocji i olśnień w wersji variété. Żołnierz królowej Madagaskaru, dziewiętnastowieczna farsa Stanisława Dobrzańskiego przerobiona przez Juliana Tuwima na „szlagier pierwszej klasy" - a następnie przepisana przez Jeremiego Przyborę i Jerzego Zarzyckiego na scenariusz filmowy, to sztuka, której sceniczna tradycja polega na adaptowaniu jej do lokalnych i aktualnych warunków. Dlatego twórcy kaliskiego spektaklu remiksują tę popularną „wesołą przygodę ze śpiewami i tańcami", żelazną pozycję rozrywkowych repertuarów. Skomplikowana intryga Żołnierza, której szlak biegnie między innymi przez teatralne garderoby, toczy się w rytm melodyjnych piosenek i bezkompromisowych żartów. Twórcy spektaklu podejmują grę z farsową estetyką, aby postawić pytania o mechanizmy teatralności i siłę konwencji, która uznana została za przyjemność wstydliwą. Eksplorują zakamarki mieszczańskiego gustu, aby odkryć rzeczywistość zapisaną w farsowej partyturze. Żołnierz królowej Madagaskaru to również opowieść muzyczna, kolejna w kaliskim
repertuarze próba stworzenia autorskiej wersji muzycznego teatru.
Premiera: Grudzień 2015 – 110 min.Scena Kameralna

Partner medialny: radioCENTRUM_106.4.