11 listopada pleszewianie wywieszają biało-czerwone flagi i... zajadają się rogalami. Tradycja pieczenia świętomarcińskich rogali z Poznania dotarła do Pleszewa, gdzie od kilku dni pachną te wielkopolskie smakołyki.

Pierwsza reklama rogala świętomarcińskiego pojawiła się w "Dzienniku Poznańskim" w 1860 roku. Jednak tradycja wypieku rogala w obecnym kształcie narodziła się w listopadzie 1891 roku. Przed zbliżającym się odpustem w poznańskiej parafii św. Marcina proboszcz, ks. Jan Lewicki miał zaapelować do wiernych, aby wzorem patrona parafii zrobili coś dla ubogich. Obecny na mszy cukiernik Józef Melzer, który pracował w pobliskiej cukierni, namówił swojego szefa, aby wskrzesić starą tradycję. Bogatsi poznaniacy kupowali smakołyk, a biedni otrzymywali go za darmo. Kształt ciasta nawiązuje do podkowy, którą miał zgubić koń świętego Marcina. Zwyczaj wypieku rogali w 1901 roku przejęło Stowarzyszenie Cukierników.

Prawdziwy świętomarciński rogal jest zrobiony z 81 warstw ciasta półfrancuskiego, waży od 200 do 250 gramów i kryje w sobie nadzienie z białego maku. Rogal z certyfikatem nie jest więc tani; w tym roku w Pleszewie cena waha się od 45 do nawet 59 zł za kilogram. Ale jego smak jest jedyny i niepowtarzalny. Produkcję rogala według oryginalnej receptury można poznać przy okazji pobytu w Poznaniu, zwiedzając muzeum rogala świętomarcińskiego przy Starym Rynku 41.