Ciekawa jest historia kościółka św. Floriana w Pleszewie, któremu początek dała gotycka kaplica zbudowana przed 1444 rokiem. To tu przenosiło się życie religijne pleszewian, kiedy w XVI wieku farę przejęli luteranie, kiedy na początku wieku XX pożar strawił 2/3 miasta, w tym kościół parafialny. 240 lat temu mieszkał tu pustelnik. Nie wiadomo, od kiedy kościół za patrona ma św. Floriana.

Wiadomo natomiast, że relikwie św. Floriana patrona tych, którzy gasili pożary, znajdują się w kościółku od 1811 roku. Wtedy już położona przy Szosie Jarocińskiej, daleko od centrum miasta Pleszewa, kaplica miała przybudowaną drewnianą nawę do o 300 lat starszego prezbiterium, które dało kościółkowi początek. Kaplica była filią fary, czyli kościoła Ścięcia św. Jana Chrzciciela. To tu przenieśli się katolicy w II połowie XVII wieku, kiedy właściciele miasta oddali farę luteranom. To tu, do domku po eremicie, który zamieszkiwał pustelnię przy kaplicy w końcówce XVIII wieku, przeniósł się wikariusz fary, po wielkim pożarze Pleszewa, który wybuchł w czerwcu 1806 roku i strawił całą, drewnianą zabudowę miasta i ceglany kościół.

W 1900 roku zaczęto przy kaplicy św. Floriana grzebać zmarłych. Od 1925 roku była to kaplica filialna, gdzie w niedzielę odbywały się msze św. Parafia powstała w latach 50. XX w., kiedy miasto zaczęło się rozbudowywać.

W 2003 złodzieje ukradli z kościółka późnogotycką Pietę. W roku 2010 kościółek odrestaurowano z udziałem środków unijnych. Aktualnie w kościółku sprawowane są msze w niedzielę wieczorem.

W św. Floriana przybywają tu strażacy ze swoimi sztandarami na odpust. Tak jest i w tym roku; ołtarz ustawiono przy kościółku.