W sierpniu 1985 roku Pleszew przeżył powódź. Część miasta położona w dolinie Neru została zalana. Uwięziona w rurach rzeczka Ner nie zdołała przyjąć wody. A deszcz lał trzy dni - bez przerwy. Jedyne takie wydarzenie w historii miasta pozostało na starych zdjęciach i w pamięci starszych pleszewian.

Jeszcze w latach 60. XX wieku rzeczka Ner, która ma swoje źródła i wpada do Prosny na terenie gminy Pleszew, płynęła przez miasto, dzieląc Pleszew na lewobrzeżny i prawobrzeżny. Stopniowo rzeczka stawała się ściekiem, dlatego w końcówce lat 60., na odcinku od Lipowej do Sienkiewicza, wpuszczono ją w dwie rury, urządzając nad nią deptak.

Pozostało jedno przęsło mostu przy Sienkiewicza oraz nazwa ulicy Strumykowa. W sierpniu 1985 roku rzeka dała znać o sobie. Po trzech dniach ulewnego deszczu Ner wybił się z rur i rozlał wody szeroko, uniemożliwiając komunikację pomiędzy dwoma częściami miasta. Woda opadała wolno. W zalanej ulicy Sienkiewicza ustawiono platformy, którymi pleszewianie się przemieszczali. Na Targowej i Słowackiego pływały łodzie.

Nie kursowała kolejka, bo tory były pod wodą. Domy w dolinie Neru były zalane, mieszkańcy byli uwięzieni w swoich domach. W piwnicach długo stała woda. Po 35 latach od powodzi miasto miało pomysł na odkrycie Neru i poszerzenie koryta.

Ale Wody Polskie nie wyraziły zgody. Dlatego do dwóch rur, którymi płynie Ner, zostanie dołożona trzecia. Żeby w razie trzydniowej ulewy, a anomalie pogodowe się zdarzają, nie powtórzyła się sytuacja sprzed 35 lat.