" Niegdyś przy tej właśnie, wiodącej od placu Kilińskiego do Wodnej, ulicy znajdował się przytułek dla babin–żebraczek, a zarazem miejski szpital. Widocznie bardzo się te babiny w krajobrazie miasta utrwaliły, skoro również miejski ściek–kanał obok tej Babinej ulicy powszechnie Babinką nazywano.
Od wojennych czasów zamiast śródmiejskiego kanału są przy Babinej planty. Tę zmianę spowodowali okupujący Kalisz Niemcy, którzy zasypali niehigieniczny ciek wodny – Babinkę, wrzucając miedzy innymi do niego, jak kamienie na szaniec, polskie książki. Świadectwem tego barbarzyńskiego aktu, a zarazem upamiętnieniem wojennych losów naszej kultury, jest jedyny tego rodzaju Pomnik Książki, który znajduje się na plantach "po Babince". Powstał on z inicjatywy i według projektu kaliskiego artysty Władysława Kościelniaka.
Znikła Babinka, ale nie zmieniła się ulica Babina, której nazwa należy do takiej kategorii rzeczowników, jak: dziecina, chłopina, ptaszyna, kruszyna. Mogłaby więc odmieniać się rzeczownikowo i wtedy mówiono by: mieszkam na Babinie, co byłoby oczywiste, gdyby nazwa Babina określała jakiś plac albo dzielnicę miasta, tymczasem chodzi tutaj o "zwyczajną", choć niezwyczajnie nazwaną ulicę. A ponieważ w takiej sytuacji pada pytanie: na jakiej mieszkasz ulicy?, to utrwaliła się przymiotnikowa forma odpowiedzi: na Babinej!"
Źródło: http://www.asnyk.kalisz.pl/PoLatach/KoscielakZ.htm

I tak właśnie prawdziwi i starsi kaliszanie rozumieją i odmieniają te nazwę: do Babinej, z Babinej, na Babinej, przy Babinej...