Święta Bożego Narodzenia nie mogą obyć się bez choinki. Do Polski zwyczaj ustawiania jej w domu i dekorowania przybył z Niemiec, gdzie swoje początki miał na przełomie XV i XVI wieku. Wcześniej choinka była traktowana jako symbol pogański, z czasem jednak jej popularność rosła, aż wreszcie stała się symbolem Bożego Narodzenia. W Polsce na dobre przyjęła się na przełomie wieku XIX i XX w.

- "Co ciekawe jeszcze w latach 50. XX wieku we wschodniej i południowej Wielkopolsce choinka nie gościła w większości domów" - powiedział Radiu Centrum etnograf z Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej, Wojciech Zjawiony:

"Miało to dwie przyczyny: choinka była pochodzenia niemieckiego, przez co Polacy niechętnie podchodzili do tego zwyczaju. Wcześniej natomiast kultywowano inny symbol świąt, tzw. podłaźniczki. Były to gałązki z jakiegoś drzewa iglastego bądź czubek drzewa iglastego, który zawieszano u powały, czyli pod sufitem nad stołem wigilijnym. Symbolizował, tak jak dziś choinka drzewko życia. Podłaźniczki były typowym elementem kultury polskiej. Z czasem choinka je wyparła. W swoim czasie były również dekorowane jak choinka, tylko że jabłkami, orzechami, kolorowymi wstążkami".

Jeśli podłaźniczki szybko usychały obawiano się, że najbliższa przyszłość może przynieś nieurodzaj i jakieś nieszczęście. Natomiast jeśli wisiał długo zielony i zdrowy,to wróżyło to dobrze na przyszłość.
Po samym zdjęciu podłaźniczka, rozkruszano go i potem dodawano do paszy bydła, żeby było zdrowe oraz zakopywano na polu, by odgonić wszelką zarazę i zapewnić dobre zbiory.