50 lat temu oddano w Pleszewie pierwszy blok na dzisiejszym Osiedlu Reja. Mieszkańcy bloku nr 7 postanowili to uczcić posadzeniem "dębu półwiecza" z okolicznościową tablicą. Zrobią też sobie pamiątkowe zdjęcie, spotkają się przy kawie, powspominają. A wszystko to w sobotę o 17.00 - przed blokiem.

Kroniką bloku jest najstarsza mieszkanka - Danuta Andrzejewska. Pamięta dokładnie dzień, wiosną 1973 roku, kiedy mąż otrzymał klucze do własnego M-4.

W mieszkaniu nie było jeszcze prądu a dojście do klatki schodowej było nie lada wyzwaniem ze względu na wszechobecne błoto. Ulicy Polskiej Partii Robotniczej, przy której stał, jeszcze nie było. Dojście było od Kochanowskiego albo od Słowackiego, bo ulicę Bogusza wytyczono później. Ale nikt nie narzekał, na mieszkanie spółdzielcze - z przydziału, się czekało. Czasem długo.

Wnoszono więc na czwarte piętro półkotapczany, meblościanki, zaczęły rodzić się blokowe dzieci. Trudno policzyć ile, bo w swoim zeszycie pani Danuta odnotowała tylko nazwiska 55 zmarłych. Niektórzy się wyprowadzili do domków ale w 20 mieszkaniach żyją ci, którzy je otrzymali 50 lat temu.

na fot.: pani Danuta / do bloku wprowadziła się w 1973 roku

W sobotę od 17.00 zaczną świętowanie, posadzeniem 6 - metrowego "dębu półwiecza" z tabliczką. Potem będą wspominać wizytę biskupa gnieźnieńskiego Jana Czerniaka, prymicje mieszkańca, ks. prof. Michała Kielinga, śluby, pogrzeby, radości i smutki. Ponarzekają pewnie tylko na brak windy, co sprawia, że starsi - tak jak pani Danuta, są uwięzieni w swoich mieszkaniach. Ale na pytanie "jak się żyje w takim kołchozie" pleszewianka odpowiada, że wspaniale - jest tu sama ale nie samotna.