Odejścia naszych bliskich zawsze są trudne, ale ból rozstania krzepi chrześcijańska wiara w życie wieczne. 2 listopada, w Dzień Zaduszny, gromadzimy się wokół mogił tych, którzy ziemską drogę już zakończyli.

RadioCENTRUM pytało siostrę Renatę Dokowicz ze Zgromadzenia Sióstr Nauczycielek św. Doroty - Córek Najświętszych Serc przy kaliskim klasztorze ojców Franciszkanów o duchowy sens ostatniej drogi i fizyczną pustkę, która zostaje po czyjejś nieobecności. Poetka noblistka nazwała ją "uporczywą":

"Pochowanie człowieka jest rzeczą niezwykle piękną, potrzebną żyjącym. Pokazuje, że kogoś, kogo kochamy, potrafimy go też uszanować po śmierci. to miejsce mimo że pełne ludzi, ale też pełne zmarłych jest na tym cmentarzu, mówi o tym, że życie ludzkie jest w gruncie rzeczy bardzo krótkie. Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.

To jest miejsce które jest uświęcone; to nie jest byle gdzie. Na tym grobie jest przecież krzyż albo go nie ma. Człowiek pochylając się nad mogiłą zmarłego myśli o nim, o jego życiu. Ale myśli też o życiu, które będzie później, gdzie nie będzie ani płaczu, ani cierpienia. Będzie po prostu pokój serca."

na fot.: siostra Renata Dokowicz / doroteuszka; zgromadzenie Sióstr Nauczycielek św. Doroty - Córek Najświętszych Serc przy kaliskim klasztorze ojców Franciszkanów

Wierzącym kościół daje w tym czasie wyjątkową okazję do wypraszania wieczności dla zmarłych.

Będąc w stanie łaski uświęcającej, od 1 do 8 listopada, można uzyskać tzw. odpust zupełny. Ta szczególna modlitwa za tych, którzy zasnęli w Bogu, toruje im czyśćcową drogę do Nieba.