W rodzinie Franka Trzęsowskiego z kaliskich Sulisławicach życie powoli wraca do normy.

O chorym na zanik rdzeniowo-mięśniowy chłopcu stało się głośno - nie tylko w Polsce, gdy na murawę Narodowego wyprowadził kapitana polskiej reprezentacji, Roberta Lewandowskiego.

fot. materiały własne PZPN

Szum medialny zmienił życie Trzęsowskich, a Frankowi, który niedawno skończył 7 lat, od tego zamieszania niełatwo było wrócić do codzienności.

"Jej rytm wyznacza kilkuletnia walka z chorobą", mówi mama Frania, Anna Trzęsowska:

"Franiowi bardzo trudno się wracało do rzeczywistości. I to nie dlatego, że był aż tak bardzo zachwycony zainteresowaniem mediów, bo z każdym dniem i coraz bardziej męczyły go te same pytania, wizyty dziennikarzy itd.
Dlatego, że choroba Frania bardzo mocno atakuje jego fizyczność. Także synek przez dwa tygodnie nie pojawił się w szkole. Nie dlatego, że wstydził się spotkać z kolegami, ale z powodu właśnie tego całego zamieszania z Lewandowskim. Bo nagle zaczął wzbudzać tak duże zainteresowanie swoją osobą.
Był przecież normalnym, zwykłym uczniem i kolegą z klasy, no a teraz stał się trochę gwiazdą."

fot. mojsynfranek.pl

Ale dla mamy Franka najbardziej uderzające są teraz reakcje ludzi napotykanych w mieście, na ulicy i w centrach handlowych. Opowiedziała nam o jednej z takich sytuacji - podczas zakupów w galerii:

"Jak do tej pory ludzie, zazwyczaj, gdy orientowali się, że dziecko, które jedzie w wózku inwalidzkim, to jest z nim coś nie tak; ma wystającą z szyi rurkę. I tak skrępowani odwracali wzrok, więc w zasadzie byliśmy prawie niewidzialni.
No a teraz, pamiętnego dnia w galerii, to była po prostu masakra. Doznaliśmy szoku - ludzie z ukrycia robiący zdjęcia, inni, podchodząc, witali się z Franiem, dotykali go, czego on zwyczajnie nie cierpi.
Aż w pewnym momencie mój syn mówi do mnie: 'Mamo chodźmy stąd; nie chcę być tutaj ani chwili dłużej. To straszne. Wszyscy się na mnie patrzą'. I to właśnie na przestrzeni zaledwie tygodnia było dla nas jakby zderzeniem dwóch odmiennych rzeczywistości."

* * *

Życie Trzęsowskich wraca do swojej codzienności - niełatwej, ale dźwiganej przecież razem.

Wczesne stawianie do pionu całej rodziny, pomoc mężowi przy odsysaniu chłopca i porannej toalecie Franka. Wyjazd z dwuletnim Leonem do żłobka, praca pani Anny i popołudniowo - wieczorny powrót do domu.

A chłopiec jest od rana rehabilitowany, z indywidualnym nauczaniem, regularną wizytą lekarza i pielęgniarki.

Wieczór to dla rodziny Trzęsowskich wspólna zabawa i bardzo rzadkie wyjścia. Pani Ania czasami umawia się z koleżankami, tata Franka "dostaje" wolne, by czasem spotkać się w męskim gronie.

fot. mojsynfranek.pl

Rodzice Franka mogą pójść do kina, najczęściej domowego... Marzą o kolacji we dwoje i takim szczególnym, jedynym dniu w roku - tylko dla siebie.

U podstaw tej przejmującej historii leży miłość i wiara, że rodzinna walka przyniesie ostateczne zwycięstwo, a Franek utrzyma choćby obecny stan zdrowia. Rodzice z wiarą mówią o leku i eksperymentalnej terapii - patrząc na ich determinację i siłę Frania, nie może być inaczej...

Trzymamy kciuki. Dużo siły i jeszcze więcej nadziei - takiej bez granic!

No i lotu balonem, który zaplanowałeś w przyszłym roku ;)