"Życie codzienne mieszkańców Pleszewa w drugiej połowie XVIII wieku" - to najnowsza publikacja, odkrywająca tajniki dziejów miasta Pleszewa. Jest rozprawą doktorską Artura Makowskiego - absolwenta studiów doktoranckich na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Promocja odbyła się w Muzeum Regionalnym w Pleszewie, gdzie książkę można kupić. A o ciekawostkach, które można tam znaleźć opowie reporterka RC Irena Kuczyńska

Zakres chronologiczny publikacji, która liczy 370 stron, obejmuje lata 1750 - 1793, kiedy to Pleszew został zajęty przez wojska pruskie. Natomiast zakres przestrzenny obejmuje obszar miasta lokacyjnego z przedmieściami. Pleszew nie miał murów ani bram. W 1793 roku miasto liczyło 1509 mieszkańców, przy czym w Rynku, gęsto zabudowanym, mieszkali najbogatsi. Rynek i cztery główne ulice były brukowane. Specjalną drogą wywożono na pola gnój. Jeszcze był w mieście dwór, ale już podupadał. Były dwa kościoły - fara i kościół św. Ducha ze szpitalem oraz oratorium św. Floriana przy ul. Jarockiej. Pleszewska rodzina miała średnio pięcioro dzieci, do jedzenia używano łyżek, ziemniaki pleszewianie zaczęli jeść dopiero w 1790 roku. Najczęściej umierali na przednówku. Nie hodowali kóz, wierzyli w przesąd, że "diabeł przyjmuje postać kozła a w kozim mleku są siły nieczyste". Mało kto umiał czytać i pisać, nawet niektórzy urzędnicy podpisywali się "ręką trzymaną" albo krzyżykami. Za pobicie wójta groziła kara cielesna - 400 plag, które wymierzano na Rynku. Zęby wyrywał i kości nastawiał cyrulik. Właścicielkami miasta Pleszewa były kobiety Marianna z Sapiehów i Ludwika z Koźmińskich, rządziły jako rozwódki albo wdowy. Te i wiele innych ciekawostek, znajdą miłośnicy lokalnej historii w książce Artura Makowskiego.