Do Pleszewa przyjechał syn ostatniego pastora parafii ewangelickiej w Pleszewie Wolfram Scholz. Przekazał dyrektorowi Muzeum Regionalnego dokumenty rodzinne. Spotkał się też z pleszewianką, która w czasie okupacji była pokojówką w domu jego rodziców.

Joachim Scholz został pastorem w parafii ewangelickiej w Pleszewie w 1930 roku. Nie zapisał się źle w pamięci pleszewian. Był dobry dla Polaków, którzy pracowali w zakładach opiekuńczych prowadzonych przez ewangelików. Jego żona mówiła po polsku i chciała, żeby córka Ingrid umiała po polsku. Uczyła ją pleszewianka, która po wybuchu wojny, była też pokojówką u Scholzów. Dziewięćdziesięcioletnia pani Zofia wspomina, że dzięki pastorowej, niemiecki lekarz zrobił jej zabieg ratujący życie. W styczniu 1945 roku pleszewianka była świadkiem ucieczki swoich chlebodawców. Najmłodszy Wolfram miał 5 lat. To on przyjechał do Pleszewa z dokumentami, które są też historią Pleszewa. Scholzowie znaleźli panią Zofię w latach 80. Pastor już wtedy nie żył.