Centrum Kultury i Sztuki w Kaliszu & Radio Centrum 106.4 & www.GazetaKaliska.pl zapraszają w każdą ostatnią środę miesiąca do sali kinowej na nowy cykl edukacyjny pn. „Opowieści zaklęte w muzyce". Trzecia odsłona w środę, 30 marca o godz.19:30 z zespołem THE ALLMAN BROTHERS BAND "Old Before My Time" - Live at The Beacon Theatre. Prowadzenie Paweł Freebird Michaliszyn.

na fot.:The Allman Brothers Band /"At Fillmore East"/ - za: wikipedia.org

Allman Brothers Band - grupę założyli w marcu 1969 roku bracia Allman: Gregg (instrumenty klawiszowe) i Duane (gitara) nadając jej nazwę od swojego nazwiska. Dołączyli do nich Dickey Betts (gitara), Barry Oakley (gitara basowa) i Butch Trucks (perkusja) tworząc jedną z bardziej znaczących i wpływowych grup rockowych XX wieku. W latach poprzedzających powstanie zespołu i w pierwszych latach istnienia grupy, muzycy Allman Brothers Band udzielali się intensywnie jako muzycy studyjni grając z gwiazdami muzyki rockowej i soul (m.in. Eric Clapton, Aretha Franklin, Wilson Pickett). Miało to znaczny wpływ na profesjonalizm, wszechstronne umiejętności oraz olbrzymie doświadczenie sceniczne członków zespołu. Muzycy Allman Brothers swobodnie poruszali się w różnych stylach i gatunkach muzycznych takich jak hard rock, jazz rock, southern rock, folk rock i country rock, jam rock i blues rock. Efektem tego było charakterystyczne dla nich brzmienie, które stało się prawdziwą „wizytówką muzyczną" zespołu.
Spośród muzyków tworzących grupę wyróżniał się jej frontman Duane Allman, który był jednym z najlepszych gitarzystów rockowych swego pokolenia. W pierwszych latach istnienia grupa wydała dwa bardzo dobre albumy" The Allman Brothers Band"(1969) oraz "Idlewild South"(1970), lecz przełomowym momentem w jej karierze był legendarny koncert zagrany w Fillmore East w Nowym Jorku. Występ zarejestrowany i wydany jako podwójny album pt. "At Fillmore East", ukazał się 6 lipca 1971 roku i stał się perłą w dyskografii grupy, ukazując ją jako jedną z najlepszych rockowych grup koncertowych. Album okazał się on przełomowym sukcesem grupy i do dzisiaj jest uważany za jedno z najlepszych nagrań na żywo w historii muzyki rockowej. „Bracia" - najlepiej prezentowali się na scenie. Muzycy wprowadzając typowe dla jazzu elementy improwizacji, rozwijali swe krótkie studyjne utwory w długie, niekiedy sięgające 40 minut improwizowane solówki instrumentalne oraz jamy.
Kilka miesięcy po słynnym występie, 29 października 1971 roku lider grupy Duane Allman zginął w wypadku motocyklowym. Rok później,11 listopada w niemal identycznych okolicznościach rozstał się z życiem basista Berry Oakley. Zespół jednak zdołał się pozbierać po tej stracie, pojawiając się w nowym składzie. Dotychczasowy drugi gitarzysta Dickey Betts został wysunięty na czoło. Jego styl gitarowy, w którym wyraźnie słuchać wpływy muzyki country, nadał grupie nieoczekiwane, nowe brzmienie. Zamiast drugiego gitarzysty zatrudniono kolejnego pianistę. Duet instrumentów klawiszowych znacznie pogłębił dotychczasowe brzmienie zespołu. W roku1973, w tym składzie grupa osiągnęła szczyt popularności występując na festiwalu na Grad Prix Rececorse w Watkin's Glen w stanie Nowy Jork, gdzie dzieląc scenę z Grateful Dead i The Band zespół dał wielogodzinny koncert dla 600 tysięcy słuchaczy. Koncertowe osiągnięcia zespołu zostały zdyskontowane także popularnością na listach przebojów. Wydany w tym samym roku album „ Brothers and Sisters" dotarł do pierwszego miejsca na liście przebojów Billboardu. Z kolei w roku 1975, za kompozycję „Jessica" grupa otrzymała nagrodę Grammy za najlepszy utwór instrumentalny.
Niedługo potem rozpoczął się kryzys w grupie, związany z tarciami wewnętrznymi i problemami z narkotykami. Doprowadził on do rozwiązania się grupy. Zespół zawiązał się powtórnie w 1979, by znów się rozpaść w 1982. Ponowny, tym razem triumfalny powrót na scenę w częściowo odnowionym składzie nastąpił w 1991. Grupa odzyskała formę, nagrywając serię znakomitych albumów. Okres lat dziewięćdziesiątych, aż do roku 2014 można uznać za najbardziej płodny artystycznie w historii grupy. Allman Brothers Band (w składzie m.in.Warren Haynes i Derek Trucks) zaznaczył swoje istnienie w XXI wieku nowymi, znakomitymi albumami i trasami koncertowymi.
Do największych przebojów w historii grupy należały: Whipping Post; Midnight Rider; Revieval; Blue Sky, Ramblin' Man, In Memory of Elizabeth Reed, Les Bres in A Minor i High Falls.
W uznaniu zasług, w roku 1995 roku zespół został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame, a utwory Ramblin' Man i Whipping Post zostały umieszczone na liście 500 piosenek które ukształtowały rock.
Opracowanie tekstu na podstawie: wikipedia.org

na fot.: The Allman Brothers Band - za: wikipedia.org

ALLMAN BROTHERS BAND „Old Before My Time” – Live at The Beacon Theatre

Cóż można napisać o TAKIM koncercie? Że czeka się za nim latami; że to w końcu nie 50 minutowa namiastka w rodzaju fenomenalnego LIVE AT THE GREAT WOODS; że marzenia czasami się spełniają; że również strach bo nie ma Dickeya i mogła przytrafić się powtórka z nieszczęsnego Peakin’ At The Beacon. W zderzeniu z rzeczywistością wszystko to czcze gadanie. Uraczono nas czymś niezwykłym. Dostaliśmy do ręki koncert – brylant. Jeden z najlepszych jakie kiedykolwiek widziałem. Jeśli idzie o Braci na nic piękniejszego dotąd nie trafiłem; a wierzcie mi, trochę Ich koncertów widziałem. Ten jest wyjątkowy pod każdym względem. Zespół i Gregg, to historia ustawicznych wzlotów i upadków. Historia zmagania się z nałogami, przeciwnościami losu i samą śmiercią. Większość z Was ją zna. Jej ucieleśnieniem na scenie jest sam Gregg Allman. Uwielbiam obserwować jego twarz, gdy w zamyśleniu, jakby nieobecny, gra na hammondzie; gdy przez zaciśnięte zęby wyśpiewuje swoje życie. Prawie nigdy się nie uśmiechał. Robi swoje, raz po raz rzucając mroczne spojrzenie na resztę – jeszcze gramy, jeszcze żyjemy. Bóg jeden wie jak długo. Wśród wszystkich koncertów jakie posiadam nie ma występów przeciętnych. To fascynujące. Są albo bardzo słabe, albo genialne. Gregg i Dickey ciągnęli zespół raz na muzyczny Mont Everest, innym razem w narkotyczno-alkoholową, czarną otchłań. Pozostali mogli jedynie próbować udawać, że wszystko jest w należytym porządku. A przecież nie było. Wszyscy o tym teraz wiemy. Dowodem na to jest między innymi zapis tegorocznych koncertów z Beacon. Genialnych koncertów. Myślę, że koncertowi Allmani od śmierci Duane’a nigdy tak fantastycznie nie brzmieli. To zakrawa na cud ale jest tu więcej porywających momentów niż na legendarnym Fillmore. Trudno w to uwierzyć – prawda? Sam nie mogłem uwierzyć w to co widzę i słyszę. To są te najpiękniejsze chwile w życiu; gdy czujesz to COŚ; gdy ci bezpiecznie i łagodnie dryfujesz w półsen, obserwując spod koca jak na ekranie telewizora grupa pełnych energii ludzi tworzy cudownie ci bliskie dźwięki. Ach, cóż to była za noc. Nie ma Dickey’a i to już historia zamknięta. Nie można już mówić o TYM zespole w kontekście Bettsa. Zastąpił go Derek Trucks. To złe słowo – zastąpił. Tak jak kiedyś Warren i Allen tak teraz Derek i Oteil wtłoczyli w ABB świeżą krew. Ze sceny bije spokój i harmonia. To dwa najtrafniejsze określenia jakie cisną mi się do głowy. Spokój i harmonia. Allmani to znowóż monolit. Grupa bliskich, idealnie rozumiejących się ludzi. Jak kiedyś, w 1971 roku. Dwadzieścia jeden allmanowskich arcydzieł. Historia i teraźniejszość. Kompozycje klasyczne i materiał z Hittin’ The Note ostatniej jak się okazuje płyty ABB. Wszystko genialne; ani sekundy znużenia i obojętności. Sto siedemdziesiąt minut najczystszej Magii i tyleż samo boleśnie pięknej nostalgii... I radości dziwnie dławiącej gardło. Po cóż pisać o grze Dereka i Warrena? Po cóż ciągle powtarzać te same frazesy? Duet Dickey-Warren był genialny i równie fantastycznie iskrzy między młodziutkim Trucksem, a Warrenem.
To trzeba zobaczyć.
Zapraszamy
red. Paweł Freebird Michaliszyn

na fot.: Paweł Freebird Michaliszyn i Dickey Betts / gitara / The Allman Brothers Band

na fot.: Paweł Freebid Michaliszyn

Paweł Freebird Michaliszyn - z wykształcenia zootechnik, z pasji i zamiłowania dziennikarz muzyczny. Współpracował ze specjalistycznymi magazynami muzycznymi Metal Hammer i Twój Blues. Autor cyklu Magia Białego Południa. Popularyzator amerykańskiego southern rocka i tzw. jam bands. Autor suplementów do książki Scotta Freemana "Jeźdźcy Północy. Historia The Allman Brothers Band" wydanej nakładem poznańskiej firmy Kagra. W polskim wydaniu tejże książki jest autorem historii zespołu Gov't Mule. Długoletni gospodarz autorskiej, środowej audycji w Radio Centrum 106.4 FM „Wieczór Nie Tylko Rockowy".
freebirdpawelfreebirdmichaliszyn.pl
http://www.facebook.com/PawelFreebirdMichaliszyn
fot. - za: wikipedia.org